Wstęp: Celem pracy jest przedstawienie sytuacji epidemiologicznej w zakresie chorób zawodowych w Polsce w 2016 r. Materiał i metody: Przeanalizowano przypadki chorób zawodowych stwierdzonych zgodnie z obowiązującym w Polsce systemem orzeczniczym i obligatoryjnie zgłaszanych do centralnego Rejestru Chorób Zawodowych w 2016 r. W przeglądzie uwzględniono m.in. jednostki chorobowe, ich przyczyny, a także płeć i wiek chorych. Przedstawiono liczby bezwzględne i współczynniki zapadalności na 100 tys. pracujących. Wyniki: W 2016 r. stwierdzono w Polsce 2119 przypadków chorób zawodowych, tj. 14,3 przypadków na 100 tys. pracujących. Zachorowalność ogólną kształtowały głównie pylice płuc (28,5%), choroby zakaźne lub pasożytnicze (27,2%), przewlekłe choroby narządu głosu (9,7%), przewlekłe choroby obwodowego układu nerwowego (8,6%) i ubytek słuchu (6,3%). Najwyższą zapadalność na 100 tys. pracujących odnotowano w górnictwie (329,7 przypadków), rolnictwie i leśnictwie (21,9 przypadków), przetwórstwie przemysłowym (20 przypadków), edukacji (17,9 przypadków) oraz opiece zdrowotnej i pomocy społecznej (17,7 przypadków). Wnioski: W porównaniu z rokiem 2015 nastąpił wzrost liczby przypadków chorób zawodowych o 1,2%, na co wpłynęła głównie większa – o 181 przypadków – liczba pylic płuc. Sytuacja epidemiologiczna wynikająca z zapadalności na choroby zawodowe w naszym kraju, chociaż obejmuje wszystkie stwierdzone przypadki, powinna być oceniana ostrożnie, gdyż nasuwa podejrzenie niedoszacowania niektórych chorób, szczególnie nowotworów. Med. Pr. 2018;69(6):643–650