Kup czasopismo
PL EN
PRACA ORYGINALNA
Aktywność zawodowa w czasie ciąży na podstawie badania "Polska Kohorta Matka-Dziecko"
 
Więcej
Ukryj
1
Instytut Medycyny Pracy im. prof. J. Nofera / Nofer Institute of Occupational Medicine, Łódź, Poland (Zakład Epidemiologii Środowiskowej / Department of Environmental Epidemiology)
 
2
Instytut Medycyny Pracy im. prof. J. Nofera / Nofer Institute of Occupational Medicine, Łódź, Poland (Zakład Fizjologii Pracy i Ergonomii / Department of Work Physiology and Ergomomics)
 
 
Autor do korespondencji
Kinga Polańska   

Zakład Epidemiologii Środowiskowej, Instytut Medycyny Pracy im. prof. J. Nofera, ul. św. Teresy 8, 91-348 Łódź
 
 
Med Pr Work Health Saf. 2014;65(1):65-72
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Wstęp: W Polsce powikłania ciąży, porodu i połogu stanowią jedną z najczęstszych przyczyn absencji chorobowej. Celem badania była ocena przebiegu pracy zawodowej kobiet ciężarnych ze szczególnym uwzględnieniem czynników determinujących czasową niezdolność do pracy w czasie ciąży potwierdzoną orzeczeniem lekarskim. Materiał i metody: Podstawę analiz dotyczących aktywności zawodowej w ciąży stanowiło badanie „Polska Kohorta Matka-Dziecko". Analizą objęto dane 954 pracujących kobiet ciężarnych. Z kobietami włączonymi do badania przeprowadzony został wywiad kwestionariuszowy (3-krotnie w czasie trwania ciąży) ze szczególnym uwzględnieniem przebiegu pracy zawodowej oraz oceny poziomu stresu zawodowego na podstawie Kwestionariusza do Subiektywnej Oceny Pracy. Wyniki: Kobiety ciężarne zaprzestawały pracy zawodowej na skutek orzeczenia lekarskiego o czasowej niezdolności do pracy średnio w 16 tygodniu ciąży i nie kontynuowały tej aktywności do końca trwania ciąży. W badanej grupie kobiet zaprzestających zatrudnienia (≤ 12 tygodnia ciąży) na podstawie orzeczenia o czasowej niezdolności do pracy stwierdzono niższy poziom wykształcenia (OR = 2,4; p < 0,001) i gorszy status ekonomiczny (OR = 9,6; p = 0,03). Kobiety te częściej dojeżdżały do pracy komunikacją miejską (OR = 2,7; p < 0,001), dłuższy czas poświęcały na dojazd do pracy (OR = 1,4; p = 0,008) oraz deklarowały wysoki poziom stresu zawodowego (OR = 3,0; p < 0,01). Istotnie częściej orzeczenie lekarskie o czasowej niezdolności do pracy w pierwszym trymestrze ciąży otrzymywały kelnerki (OR = 4,2; p = 0,005), pielęgniarki (OR = 3,3; p = 0,02) oraz osoby pracujące w handlu (OR = 2,3; p < 0,001) w porównaniu z kobietami wykonującymi prace biurowe. Wnioski: Przedstawione dane wskazują na konieczność wypracowania modelu współpracy pomiędzy lekarzem medycyny pracy i ginekologiem oraz większego zaangażowania tego pierwszego w opiekę profilaktyczną nad pracującą kobietą ciężarną. Istotne znaczenie ma również zwiększenie świadomości pracodawców odnośnie do potencjalnych zagrożeń i uciążliwości w miejscu pracy w celu stworzenia warunków pracy bezpiecznych dla przebiegu i wyniku ciąży oraz stanu zdrowia kobiety ciężarnej. Med. Pr. 2014;65(1):65–72
eISSN:2353-1339
ISSN:0465-5893
Journals System - logo
Scroll to top