W Polsce i w większości państw Europy od wielu lat odnotowuje się znaczący wzrost liczby strzelnic zamkniętych, co jest równoznaczne ze wzrostem liczby osób potencjalnie narażonych na działanie ołowiu (zarówno pracowników, jak i użytkowników). W ostatnich latach zwracano uwagę, że kontakt z tym pierwiastkiem stanowi istotne zagrożenie zdrowotne zarówno dla osób zawodowo korzystających ze strzelnic zamkniętych, takich jak funkcjonariusze służb mundurowych, instruktorzy, pracownicy strzelnic, jak i dla ich okazjonalnych użytkowników. Ekspozycja na ołów prowadzi do zwiększenia stężenia tego pierwiastka we krwi, co wiąże się z ryzykiem poważnych skutków zdrowotnych, głównie ze strony układu krwiotwórczego i obwodowego układu nerwowego. Strzelnice zamknięte stanowią istotne źródło zawodowego narażenia na ołów dla pracowników i użytkowników głównie drogą inhalacyjną. Dostępne dane literaturowe wskazują na ryzyko zdrowotne wynikające z pracy w tych obiektach związane głównie z przewlekłymi skutkami zatrucia ołowiem. Chociaż ołów jest objęty regulacjami w przemyśle, to nie jest rutynowo identyfikowany jako czynnik szkodliwy na strzelnicach, co skutkuje brakiem prowadzenia pomiarów jego stężeń w powietrzu i we krwi. Celem pracy była ocena obecnych regulacji prawnych dotyczących narażenia na ołów w środowisku pracy w aspekcie narażenia pracowników strzelnic zamkniętych. Dokonano w niej analizy i podsumowania obowiązujących przepisów odnoszących się do zawodowej oceny narażenia na ołów oraz piśmiennictwa dotyczącego potencjalnego narażenia na ołów w strzelnicach zamkniętych. W związku z dyrektywą UE 2024/869 obniżającą wartości zarówno najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS), jak i dopuszczalnego stężenia biologicznego (DSB) dla ołowiu konieczne wydaje się opracowanie wytycznych i przepisów normujących narażenie pracowników strzelnic zamkniętych na ołów, podobnie jak w Stanach Zjednoczonych. Brak działań w zakresie identyfikacji i ograniczania narażenia na ołów w strzelnicach zamkniętych może prowadzić do wzrostu liczby przypadków chorób zawodowych, co stanowi istotne wyzwanie zarówno dla pracodawców, jak i dla systemu ochrony zdrowia. Med Pr Work Health Saf. 2025;76(6)