Wstęp: Środowisko medyczne dostrzega rolę aktywności fizycznej (AF) w profilaktyce i leczeniu chorób cywilizacyjnych. Mimo jednak bogatej i dobrze udokumentowanej wiedzy o zdrowotnych aspektach AF pilną potrzebą jest diagnoza i ocena poziomu AF w różnych grupach społecznych i zawodowych. Głównym celem pracy jest wstępna ocena domniemanego związku rekreacyjnej aktywności fizycznej z występowaniem typowych dolegliwości mięśniowo-szkieletowych u pielęgniarek. Materiał i metody: Badaniami objęto 93 pielęgniarki w wieku 41,4±7,31 lat, o wysokości ciała - 164,4±7,04 cm i masie ciała - 64,5±10,8 kg. Do oceny dolegliwości bólowych w różnych częściach narządu ruchu wykorzystano kwestionariusz „Nordic Musculoskeletal Questionnaire" (NMQ). Do oceny poziomu aktywności fizycznej zastosowano Międzynarodowy Kwestionariusz Aktywności Fizycznej w wersji długiej (IPAQ long). Do określenia zróżnicowania międzygrupowego ze względu na występowanie dolegliwości bólowych oraz poziom aktywności fizycznej zastosowano test U Manna-Whitneya oraz Kruskala-Wallisa. W ocenie znaczenia poszczególnych czynników potencjalnie wpływających na występowanie dolegliwości mięśniowo-szkieletowych zastosowano analizę regresji logistycznej jednowymiarowej. Wyniki: Ponad 70% badanych zgłaszało dolegliwości mięśniowo-szkieletowe. Najczęściej dotyczyły one dolnego odcinka kręgosłupa. U kobiet podejmujących co najmniej umiarkowaną aktywność fizyczną (moderate to vigorous physical activity - MVPA) dolegliwości mięśniowo-szkieletowe występowały rzadziej. Wnioski: Prawdopodobnie rekreacyjna aktywność fizyczna o prozdrowotnych parametrach może stanowić skuteczną formę profilaktyki dolegliwości mięśniowo-szkieletowych, zwłaszcza u pielęgniarek. Hipoteza ta wymaga jednak weryfikacji w toku eksperymentalnych badań z wykorzystaniem m.in. obiektywnych narzędzi oceny aktywności fizycznej. Med. Pr. 2014;65(2):181–188