Wstęp: Zespół cieśni nadgarstka (ZCN) jest najczęstszą neuropatią kończyn górnych i najczęstszą chorobą przeciążeniową układu mięśniowo-szkieletowego. Powstaje wskutek ekspozycji zawodowej na powtarzalne, monotypowe ruchy w stawach nadgarstka oraz konieczności użycia siły i narażenia na drgania mechaniczne. Celem pracy była ocena czynników etiologicznych zespołu cieśni nadgarstka u osób zawodowo wykonujących monotypowe ruchy w nadgarstku. Materiał i metody: Zbadano 300 chorych (261 kobiet, 39 mężczyzn) o średniej wieku 52 lata (odchylenie standardowe: ±6,93) hospitalizowanych w Klinice Chorób Zawodowych i Toksykologii Instytutu Medycyny Pracy im. prof. J. Nofera w Łodzi z podejrzeniem etiologii zawodowej ZCN. Wyniki: Badanie ujawniło wysoki odsetek chorób i czynników ogólnoustrojowych uczestniczących w patogenezie ZCN (68,7% badanej populacji). Dominowała otyłość (32%), choroby gruczołu tarczowego (28,7%), hormonalna terapia zastępcza i/lub owariektomia (16,3%) i cukrzyca (12%). U 111 pacjentów współistniało co najmniej kilka potencjalnych czynników etiologicznych powyższej neuropatii. Jedynie u 18 chorych (6%) analiza kliniczna i narażenia zawodowego pozwoliły na rozpoznanie choroby zawodowej - zespołu cieśni nadgarstka. Stwierdzono u nich długotrwałe (20,2±9,3 roku) narażenie zawodowe na monotypowe, wymagające dużej siły ruchy w stawach nadgarstka. Wnioski: W badanej grupie dominowały pozazawodowe czynniki etiologiczne ZCN, a u 37% badanych było ich co najmniej kilka. Wśród pacjentów badanych z powodu podejrzenia zawodowej etiologii ZCN, a także u tych z rozpoznanym zawodowo pochodnym ZCN, przeważały osoby zatrudnione w różnych sektorach przemysłu. Wyniki naszej pracy potwierdzają wieloczynnikową etiologię zespołu cieśni nadgarstka - tylko u 6% badanych miała ona uwarunkowania zawodowe. Med. Pr. 2014;65(2):261–270