Opis przypadku dotyczy zapoczątkowanego podczas badań okresowych postępowania profilaktyczno-orzeczniczego, które doprowadziło do wczesnego wykrycia przewlekłej białaczki szpikowej. Szczególną uwagę zwrócono na skrócenie terminu ważności badania okresowego uzasadnione nieprawidłowością w stanie zdrowia, która nie miała bezpośredniego związku z warunkami zawodowymi, oraz na sposób komunikacji i wpływ na pracownika, aby zastosował się do zaleceń lekarskich. Wywnioskowano, że wprawdzie obligatoryjne i cykliczne badania profilaktyczne do celów Kodeksu pracy stwarzają możliwość wczesnego wykrycia nieuświadomionych stanów chorobowych, dając tym samym szansę na poprawę stanu zdrowia pacjentów, ale jednocześnie mogą być traktowane jako ingerencja w prawo do samostanowienia jednostki o własnym życiu i zdrowiu. Uznano, że w ocenie sytuacji kluczowe są postawa lekarza medycyny pracy oraz sposób komunikacji z badanym pracownikiem, które nie tyle zmuszą, ile przekonają – dla dobra pacjenta – do podjęcia diagnostyki lub interwencji prozdrowotnej. Med. Pr. 2022;73(6):485–490