Wstęp: Studenci często łączą naukę z pracą zarobkową. Dodatkowe obowiązki mogą odbijać się na ich funkcjonowaniu i zdrowiu. Celem badania było zdefiniowanie średniego poziomu zmęczenia wśród pracujących i niepracujących studentów, a także zidentyfikowanie czynników środowiskowych, które mogą mieć wpływ na jego wartość. Mimo że zmęczenie jest zwykle rozważane jako przejaw bardziej złożonego problemu, to w niniejszej pracy za przedmiot badań przyjęto samo zjawisko zmęczenia, nie rozstrzygając przy tym, czy występuje ono w przebiegu wypalenia, zespołu chronicznego zmęczenia czy innej jednostki chorobowej. Materiał i metody: Badaniem objęto 298 losowo wybranych studentów II i III roku studiów stacjonarnych, kształcących się na Wydziale Ekonomiczno-Socjologicznym Uniwersytetu Łódzkiego. Wypełniany przez nich kwestionariusz ankiety zawierał skale służące m.in. do pomiaru poziomu zmęczenia oraz zadowolenia z różnych aspektów środowiska akademickiego. Wyniki: Okazało się, że poziom zmęczenia u studentów niepracujących jest istotnie wyższy niż u pracujących (p < 0,05). W pierwszej grupie zaobserwowano negatywną relację między zmęczeniem a zadowoleniem ze studiów (r = −0,264) oraz zadowoleniem z wykładowców (r = −0,281), a także pozytywną między zmęczeniem a studiowaniem drugiego kierunku (r = 0,170). W drugiej grupie zidentyfikowano negatywną relację między zmęczeniem a zadowoleniem ze studiów (r = −0,310) i zadowoleniem z atmosfery panującej w grupie dziekańskiej (r = −0,216). Okazało się też, że pracujące studentki są bardziej zmęczone od pracujących studentów. Wnioski: Analizowane czynniki, związane wprost z funkcjonowaniem jednostki w środowisku akademickim, mogą być predyktorami poziomu zmęczenia wśród studentów. Med. Pr. 2019;70(5):597–609