Wstęp: W wyniku włączenia w pomieszczeniu kuchenki mikrofalowej w powietrzu są wytwarzane cząstki o nanowymiarach. Wytwarzane cząstki mogą się rozprzestrzeniać w powietrzu w pomieszczeniu. Materiał i metody: Badanie rozprzestrzeniania się cząstek w powietrzu w pomieszczeniu przeprowadzono przez określanie stężeń liczbowych i powierzchniowych oraz średnich wymiarów cząstek. Użyto do tego urządzeń DiscMini umiejscowionych w 6 punktach pomiarowych, pozwalających śledzić zmiany parametrów cząstek przede wszystkim w pobliżu źródła ich wytwarzania i w obszarze działania wentylacji miejscowej (dygestorium), a także w innych punktach, np. w pobliżu okna lub w środku pomieszczenia. Wyniki: Kiedy dygestorium było wyłączone, tzn. w pomieszczeniu występowała wentylacja zrównoważona, włączenie kuchenki spowodowało 9,42–14,14-krotny wzrost stężeń liczbowych cząstek o nanowymiarach w odniesieniu do tła i 3,51–4,81-krotny wzrost stężeń powierzchniowych. Kiedy dygestorium było włączone, tzn. w pomieszczeniu występowało podciśnienie, włączenie kuchenki spowodowało 3,20–4,43-krotny wzrost stężeń liczbowych cząstek o nanowymiarach w odniesieniu do tła i 1,61–1,89-krotny wzrost stężeń powierzchniowych cząstek. Wnioski: Z analizy danych wynika, że włączenie kuchenki mikrofalowej na 5 min skutkuje wytwarzaniem nanoobiektów po ok. 3 min od włączenia kuchenki, z maksymalnymi wartościami stężeń do 12 min od włączenia kuchenki, we wszystkich 6 punktach pomiarowych zlokalizowanych w badanym pomieszczeniu. Dotyczy to obydwu sytuacji, tzn. włączonego i wyłączonego dygestorium. Med. Pr. 2016;67(3):353–363