Wstęp: Wykonywanie badań rentgenowskich wiąże się z narażeniem pacjenta na działanie promieniowania jonizującego. Wielkość tego narażenia zależna jest od wykonywanej procedury medycznej, stanu technicznego aparatu rentgenowskiego i dobranych warunków ekspozycji. Celem niniejszych badań było określenie wielkości dawek, na jakie narażeni są pacjenci podczas wybranych ogólnodiagnostycznych badań rentgenowskich oraz ocena stanu technicznego używanej aparatury medycznej. Materiał i metody: Badaniami objęto łącznie 118 ogólnodiagnostycznych aparatów rentgenowskich, zlokalizowanych na terenie województwa mazowieckiego. Metodyka badań dotycząca oceny ich stanu technicznego i pomiaru dawek otrzymywanych przez pacjentów oparta została na opracowanych w Zakładzie Higieny Radiacyjnej i Radiobiologii (Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego – Państwowy Zakład Higieny) procedurach badawczych, akredytowanych na zgodność z normą PN-EN 17025 przez Polskie Centrum Akredytacji. Wyniki: W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że 84,7% aparatów w pełni spełnia kryteria określone w polskim ustawodawstwie dotyczącym zasad bezpiecznego stosowania promieniowania jonizującego w medycynie, a 15,3% nie spełnia części z nich. Największą rozpiętość otrzymywanych dawek zaobserwowano u pacjentów dorosłych. W szczególności dotyczy to radiografii kręgosłupa lędźwiowego w projekcji bocznej (lateral lumbar spine radiography – LAT). Mierzone w trakcie tej procedury wartości wejściowej dawki powierzchniowej (entrance surface dose – ESD) znajdowały się w przedziale 283,5–7827 μGy (średnia: 2183,3 μGy). Wnioski: Niezbędne jest stałe monitorowanie stanu technicznego aparatów rentgenowskich, który wpływa na wielkość narażenia badanych na promieniowanie jonizujące. Konieczne jest też podnoszenie świadomości osób wykonujących badania w zakresie wpływu promieniowania rentgenowskiego na organizm człowieka. Med. Pr. 2014;65(6):715–721