Wstęp: Badania rentgenowskie wiążą się z narażeniem pacjentów na promieniowanie jonizujące. Wielkość narażenia zależna jest od wykonywanej procedury medycznej, stanu technicznego aparatu rentgenowskiego i warunków ekspozycji dobieranych przez techników rentgenowskich (rtg.). Celem badania było oszacowanie wejściowej dawki powierzchniowej (ESD), na którą są narażani pacjenci podczas badań rentgenowskich kończyn górnych i dolnych. Uzyskane wyniki powinny być brane pod uwagę przez lekarzy przy podejmowaniu decyzji o kierowaniu pacjentów na badanie rentgenowskie. Stan techniczny aparatów rtg. i sposób wykonania badania jest również istotny dla ochrony radiologicznej personelu medycznego. Materiał i metody: Badaniami objęto 56 placówek medycznych zlokalizowanych na terenie województwa mazowieckiego, wyposażonych łącznie w 118 aparatów rentgenowskich. Pomiary dawek otrzymywanych przez pacjentów przeprowadzono, stosując autorskie akredytowane procedury badawcze. Wyniki: Stwierdzono kilkunastokrotne różnice w wielkości dawek otrzymanych przez dorosłych pacjentów i kilkukrotne różnice w przypadku dzieci. Największa rozpiętość mierzonych dawek u pacjentów dorosłych dotyczyła radiografii kości udowej. Zmierzona ESD dla tej procedury wynosiła 70,9–765,2 μGy (średnia: 319,7 μGy). U dzieci największa rozpiętość mierzonych dawek dotyczyła radiografii kolana. Wejściowa dawka powierzchniowa u dzieci 5-letnich wynosiła 11,8–95,8 μGy (średnia: 48,9 μGy). Wnioski: Niezbędne jest jak najszybsze wdrożenie w pracowniach rentgenowskich roboczych procedur badań diagnostycznych na podstawie obowiązujących w Polsce procedur wzorcowych. Med. Pr. 2016;67(3):321–326