Wprowadzenie: Problematyka aktywności fizycznej jest często podejmowana w publikacjach, ale nie do końca znane są jej społecznoekonomiczne uwarunkowania. Badania prezentowane w niniejszym artykule nie były wcześniej prowadzone w odniesieniu do dorosłej populacji katowickiej. Ich realizacja jest szczególnie istotna w związku z udokumentowanym związkiem aktywności fizycznej ze stanem zdrowia oraz z wydłużeniem wieku emerytalnego w Polsce. Celem pracy jest ocena związku zachodzącego między aktywnością fizyczną a statusem społeczno-ekonomicznym dorosłych mieszkańców Katowic. Materiał i metody: W badaniach, przeprowadzonych w 2010 r. wzięły udział 2053 osoby (987 kobiet, 1066 mężczyzn) w wieku 30-65 lat. Do oceny aktywności fizycznej zastosowano metodę sondażu diagnostycznego, a jako narzędzie badawcze wykorzystano Międzynarodowy Kwestionariusz Aktywności Fizycznej (International Physical Activity Questionnaires - IPAQ) w wersji krótkiej, z rozbudowaną przez autorów metryczką. W analizie statystycznej zgromadzonego materiału badawczego wykorzystano regresję logistyczną. Wyniki: Szanse na wypełnienie norm aktywności fizycznej korzystnej dla zdrowia były wyższe u mężczyzn w porównaniu z kobietami oraz malały z wiekiem i poziomem wykształcenia respondentów. Najwyższy odsetek osób, które stosują się do zaleceń prozdrowotnej aktywności fizycznej, stwierdzono wśród pracowników fizycznych, operatorów, nauczycieli i pracowników służb mundurowych (policjantów i żołnierzy). Najmniejsze prawdopodobieństwo spełnienia zaleceń American College of Sports Medicine stwierdzono wśród ekonomistów i prawników, pracowników biurowych, bezrobotnych, menedżerów, inżynierów, emerytów, rencistów i pracowników służby zdrowia. Wnioski: W badaniach wykazano występowanie związku aktywności fizycznej ze statusem społeczno-ekonomicznym badanych. Analiza wyników wskazuje na konieczność adresowania programów promujących aktywność fizyczną głównie do kobiet, osób starszych, bezrobotnych, emerytów i rencistów oraz przedstawicieli takich zawodów, jak ekonomiści, prawnicy, menadżerowie, inżynierowie i pracownicy służby zdrowia. Med. Pr. 2013;64(5):649–657