Wstęp: Obiektywne określenie wydolności narządu głosu to problem trudny diagnostycznie. Celem pracy była ocena możliwości zastosowania krótkookresowej akustycznej analizy wydolnościowej w diagnozowaniu zawodowych zaburzeń głosu. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 98 osób z dysfonią zawodową (87 kobiet, 11 mężczyzn), wybranych na podstawie badania wideostroboskopowego. Grupę porównawczą stanowiło 100 osób z głosem prawidłowym (81 kobiet, 19 mężczyzn). Porównano wyniki krótkoterminowej analizy akustycznej wykonanej za pomocą programu DiagnoScope z uwzględnieniem parametrów klasycznych (grupy Jittera, Shimmera i oceny stopnia szumów NHR) oraz nowych parametrów wydolnościowych wyznaczanych w krótkim odcinku czasowym w trakcie maksymalnie przedłużonej fonacji głoski „a”. Wyniki: Wartości wszystkich badanych parametrów klasycznych były istotnie wyższe w grupie badanej z głosem patologicznym niż w grupie porównawczej z głosem prawidłowym (p = 0,00). Parametr aerodynamiczny – maksymalny czas fonacji – był krótszy o ponad 5 s w grupie badanej niż porównawczej. Większość akustycznych parametrów wydolnościowych była także istotnie gorsza w grupie osób z dysfonią zawodową niż w porównawczej (p = 0,00). Ponadto korelacje parametrów wydolnościowych z większością akustycznych parametrów klasycznych w grupie badanej wskazują, że dla głosów z patologią zawodową zmniejszona wydolność aparatu głosowego znajduje odzwierciedlenie w strukturze akustycznej głosu. Wnioski: Parametry wydolnościowe wyznaczane podczas krótkoterminowej analizy akustycznej mogą być obiektywnym wskaźnikiem obniżonej efektywności funkcji fonacyjnej krtani, przydatnym w diagnozowaniu patologii narządu głosu o podłożu zawodowym. Med. Pr. 2015;66(2):225–234