Wstęp: W ocenie układu równowagi istotne znaczenie mają objawy, zaburzenia w badaniu klinicznym i czynnościowym oraz ich weryfikacja w testach obiektywnych. Celem pracy było określenie zgodności oceny kwestionariuszowej i funkcjonalnej z badaniami obiektywnymi. Materiał i metody: Badaniem objęto 131 pacjentów poradni audiologicznej (średni wiek: 59±14 lat), w tym 101 kobiet. Wśród rozpoznań klinicznych dominowały łagodne położeniowe zawroty głowy, zawroty psychogenne i zawroty pochodzenia ośrodkowego. Objawy oceniano, korzystając z kwestionariusza dotyczącego ćwiczeń Cawthworne’a-Cookseya (CC), kwestionariusza DHI (Dizziness Handicap Inventory) i Skali Lęku-Depresji Duke’a. Do oceny czynnościowej zastosowano Skalę Równowagi Berg (Berg Balance Scale – BBS), dynamiczny indeks chodu (dynamic gait index – DGI), test Tinetti, test TUG (Timed Up and Go – „wstań i idź”) oraz test dynamicznej ostrości wzroku (DOW). Badania laboratoryjne obejmowały próbę kaloryczną i posturografię statyczną. Wyniki: Wyniki BBS, DGI, TUG i DOW wykazały istotną statystycznie, lecz umiarkowaną zgodność z wynikami badań obiektywnych – zarówno próby kalorycznej (W Kendalla = 0,29), jak i posturografii statycznej (W = 0,33). Dla badań kwestionariuszowych zgodność ta była bardzo niska (W = 0,08–0,11). Wartości predykcyjne dodatnie dla skali BBS wynosiły 42% (próba kaloryczna) i 62% (posturografia), dla DGI odpowiednio: 46% i 57%. Wnioski: Wyniki testów czynnościowych BBS, DGI, TUG i DOW wykazują istotną statystycznie zależność od badań obiektywnych, jednak niskie wartości predykcyjne nie pozwalają na zastosowanie tych testów jako screeningowych dla zaburzeń przedsionkowych. Jedynie połowa osób, u których stwierdzono zaburzenia funkcji układu równowagi w testach czynnościowych, ma nieprawidłowe wyniki próby kalorycznej i/lub posturografii statycznej. Kwalifikując do pracy na podstawie wyników badań obiektywnych, pomija się zaburzenia funkcjonalne, które mogą wpływać na zdolność do wykonywania pracy. Med. Pr. 2018;69(2):179–189