Rak pęcherza moczowego jest jednym z najczęściej diagnozowanych nowotworów, szczególnie u osób starszych. Należy do raków urotelialnych, które mogą występować również w innych częściach układu moczowego (także jednoczasowo). Najczęstszym objawem raka pęcherza moczowego jest krwiomocz. Podstawowe leczenie to zabiegi chirurgiczne. Ze względu na obciążenie chorobami współistniejącymi nie wszyscy pacjenci odniosą korzyść z takiego leczenia (szczególnie z radykalnej cystektomii). Przy kwalifikacji do zabiegu kluczowa jest ocena geriatryczna. Celem artykułu było wskazanie najlepszego postępowania z obciążonym wieloma chorobami geriatrycznym pacjentem chorującym na raka pęcherza moczowego. Autorzy przedstawili aktualną wiedzę oraz omówili podejście interdyscyplinarne. Przegląd literatury obejmował artykuły naukowe, m.in. będące podstawą nowych standardów oraz aktualnych wytycznych Europejskiego Towarzystwa Urologicznego. Pacjenci geriatryczni z rakiem pęcherza moczowego wymagają większego zaangażowania specjalistów i opieki multidyscyplinarnej. Podczas kwalifikacji do leczenia potrzebna jest ścisła współpraca urologa, onkologa, geriatry i innych specjalistów. Z uwagi na skomplikowany proces terapeutyczny nie wszyscy pacjenci będą w stanie zastosować się do wszystkich zaleceń. Medycyna spersonalizowana pozwala dobrać najlepszą opcję terapeutyczną. Potrzebne są również dalsze badania dotyczące leczenia mniej inwazyjnego (terapia trójmodalna: przezcewkowa elektroresekcja guza pęcherza moczowego, ogólnoustrojowa chemioterapia i naświetlanie wiązką zewnętrzną), szczególnie ważnego dla pacjentów niekwalifikujących się do leczenia radykalnego. Med Pr Work Health Saf. 2025;76(3):233–239