%0 Journal Article %9 journal article %J Medycyna Pracy. Workers' Health and Safety %@ 0465-5893 %V 65 %N 1 %D 2014 %F Andysz2014 %T Organizacyjne i indywidualne uwarunkowania korzystania z rozwiązań sprzyjających równoważeniu życia zawodowego i prywatnego %X Wyzwaniem, z jakim na co dzień mierzy się większość pracujących, jest konieczność odpowiedniego dzielenia czasu i energii między obowiązki zawodowe a życie prywatne. Wiele osób aktywnych zawodowo doświadcza konfliktu między tymi dwiema sferami życia. W celu jego minimalizowania pracownikom proponowane są rozwiązania, które mają sprzyjać osiąganiu równowagi praca-życie (work-life balance - WLB). Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie, co sprawia, że pracownicy korzystają z proponowanych rozwiązań lub rezygnują z dostępnych możliwości. Autorki skoncentrowały się na wybranych organizacyjnych i indywidualnych uwarunkowaniach wykorzystywania rozwiązań WLB. Przegląd opracowano na podstawie artykułów opublikowanych po 2000 r. wyszukanych w Google Scholar oraz Web of Knowledge z wykorzystaniem słów kluczowych: work-life balance, work-family conflict, work-life balance initiatives, work-life balance initiatives use, korzystanie z rozwiązań WLB. Wśród czynników organizacyjnych omówiono m.in. wpływ kultury organizacyjnej oraz stereotypów i wartości panujących w środowisku pracy, których efektem jest stygmatyzacja osób korzystających z WLB, tzw. flexibility stigma. Omówione zostały przyczyny jej stosowania przez kierownictwo i współpracowników, a także skutki doświadczania jej przez osoby pracujące. Wśród uwarunkowań indywidualnych omówiono m.in. preferencję integrowania vs oddzielania od siebie sfer życia. Z przedstawionego materiału wynika, że normy panujące w danym społeczeństwie, relacje w miejscu pracy oraz uwarunkowania indywidualne, np. poziom posiadanej samokontroli, odgrywają nie mniejszą rolę w decyzjach o korzystaniu z rozwiązań równoważących sfery życia niż samo ich istnienie. Przegląd publikacji pokazuje, że uwarunkowaniom korzystania z rozwiązań WLB, zwłaszcza tym indywidualnym, poświęca się bardzo mało uwagi. Med. Pr. 2014;65(1):119–129 %A Andysz, Aleksandra %A Najder, Anna %A Merecz-Kot, Dorota %P 119-129 %R 10.13075/mp.5893.2014.012 %U https://doi.org/10.13075/mp.5893.2014.012