Wstęp: Celem pracy była analiza częstości zakażeń Borrelia burgdorferi u pracowników leśnictwa i rolników stanowiących grupy zawodowo narażone na pokłucia przez kleszcze. Materiał i metody: Grupa badana liczyła 275 osób, w tym 171 pracowników leśnictwa oraz 104 rolników. Grupę porównawczą stanowiło 45 osób nienarażonych zawodowo na pokłucia przez kleszcze. Testy przesiewowe Elisa w kierunku IgM/IgG anty-Borrelia oraz testy Western blot wykonano w grupie badanej i porównawczej. Uzyskane wyniki badań poddano analizie statystycznej (test Chi2). Wyniki: U 55% leśników i 28% rolników z terenów Niziny Południowopodlaskiej i Polesia Lubelskiego, którzy zawodowo narażeni są na wystąpienie boreliozy, obecne były przeciwciała IgM i/lub IgG anty-Borrelia. Przeciwciała stwierdzano częściej u leśników (p ≤ 0,00001) i rolników (p ≤ 0,001) w porównaniu z grupą porównawczą. Istotne znaczenie w generowaniu zakażeń u ludzi mają gatunki niebrane dotychczas pod uwagę w Polsce jak B. spielmanii i B. bavariensis. Wnioski: Narażenie na zakażenie B. burgdorferi w zawodzie rolnika i leśnika jest wysokie, a zakażenia krętkami stwierdzane na podstawie pozytywnych wyników testu Wb wyjątkowo częste. Obecność specyficznych przeciwciał dla białek antygenowych B. spielmanii i B. bavariensis sprawia, że należy brać je pod uwagę jako sprawców zakażeń wywoływanych przez nie samodzielnie i zakażeń mieszanych, a także rozważyć ich wpływ na obraz kliniczny zakażenia. Med. Pr. 2014;65(1):109–117